Afgelopen zomer gooide Chris Slootweg de knuppel in het hoenderhok met een kritisch essay over de staat van het hedendaagse chemie-onderzoek en waarom het volgens hem echt anders moet. ‘De vraag is hoe we kunnen aansluiten bij de weerbarstige realiteit van maatschappelijke problemen.’   

Veilig binnen de ivoren muren van de academische wereld, ongehinderd door de maatschappelijke realiteit, werken aan je favoriete molecuul is niks voor Chris Slootweg, universitair hoofddocent fysisch-organische chemie aan de Universiteit van Amsterdam. Universiteiten hebben in zijn ogen ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid om de kennis te ontwikkelen die nodig is echte problemen op te lossen. En zeker academisch chemici dragen die verantwoordelijkheid, vindt Slootweg. Samen met promovendus Hannah Flerlage verwoordde hij die visie in een helder essay met de inmiddels roemruchte titel ”Modern chemistry is rubbish” dat vorig jaar in Nature Reviews Chemistry verscheen en, in een kortere versie, ook in C2W | Mens & Molecule (‘De chemie maakt er nog steeds een zooitje van’). Hun belangrijkste boodschap: hou op met die focus op superingewikkelde, zogenaamd coole chemie, maar zet je kennis ook in om bestaande problemen op te lossen in plaats van nieuwe te veroorzaken. ‘We moeten aan de juiste vragen werken en daar vanuit een fundamenteel begrip antwoorden op bieden.’