Met kwantumchemische berekeningen analyseert een Utrechts-Amsterdams team de synthese, reactiviteit en bindingsvorming van nikkelcarbeencomplexen, staat in Chemistry – A European Journal.
Katalyse met goedkope overgangsmetalen is de droom voor veel chemici. Neem bijvoorbeeld nikkel. Vormt dat een dubbele binding met bijvoorbeeld koolstof (een carbeen), dan functioneert het als een belangrijk intermediair voor bijvoorbeeld cyclopropaansynthese. Maar zoals altijd helpt het enorm als je weet hoe een intermediair er precies uitziet, hoe het reageert én welk ligand het stabiliseert. Onderzoekers uit Utrecht en Amsterdam sloegen de handen ineen om de geheimen van het nikkelcarbeencomplex te ontrafelen.
‘Lang werd gedacht dat isoleerbare nikkelcarbeencomplexen niet mogelijk waren’, zegt Marc-Etienne Moret, universitair hoofddocent aan de Universiteit Utrecht. ‘Maar in de jaren 2000 liet de groep van Gregory Hillhouse zien dat je bij weinig liganden – twee in zijn geval – een situatie creëert waarin nikkelcarbeen stabiel is. Zijn fosfine-bidentaatligandcomplexen waren tot nu toe de enige voorbeelden. Daarom wilden wij weten: is het écht nodig om maar twee ligandbindingen te hebben of kan het ook met meer?’
Als lid van de KNCV, KVCV, NBV, of NVBMB heeft u onbeperkt toegang tot deze site, u kunt hier inloggen.