Het onderzoek van Matthias Bickelhaupt herschrijft letterlijk de tekstboeken van de chemie. ‘Sommige modellen durf ik zinloos te noemen.’

De oplettende lezer heeft de naam of het werk van Matthias Bickelhaupt, hoogleraar theoretische chemie aan de Vrije Universiteit Amsterdam (VU), in de afgelopen anderhalf jaar al vaker voorbij zien komen in C2W | Mens & Molecule. Vaak gingen die artikelen gepaard met termen als ‘paradigmashift’, ‘verkeerde modellen’ en ‘vuistregels op de schop’. Bickelhaupt houdt zich dan ook bezig met de onderliggende mechanismen van de chemie. Nadenken over chemie gaat ver terug, vertelt hij. ‘Mijn eerste herinnering aan scheikunde was ten tijde van de oliecrisis in 1973. Je moest opeens betalen voor plastic tasjes en dat vond ik als kind heel erg. Op de basisschool kreeg ik te horen dat scheikundigen wel een oplossing zouden vinden. Mijn vader die organisch chemicus was beaamde dat.’

Chemie was uiteindelijk ook Bickelhaupts studiekeuze – ‘Dat communiceert het meest met de andere natuurwetenschappen’ – in de vorm van een major theoretische chemie, een minor organische chemie en als extraatje fysische chemie. ‘De organische chemie is voor mij de chemische boom die alle andere chemische takken met elkaar verbindt’, zegt Bickelhaupt. ‘Maar mijn drijfveer is toch “het grote waarom”: ik wil weten waarom fenomenen werken zoals ze werken en dat vind je in de theorie.’