Door een trucje van planten af te kijken, probeert het Natural Plant Defense consortium nieuwe, duurzame — en kleverige — pesticiden te ontwikkelen. ’We moeten wel een goede balans van plakkerigheid vinden.’ 

Lang niet alle planten hebben onze hulp nodig om zich te beschermen tegen ongedierte. Sommige planten hebben namelijk een laagje minuscule haartjes op hun stengels of bladeren, die ervoor zorgen dat insecten niet kunnen landen. Soms, zoals bij vleesetende planten, zitten er ook nog plakkerige vloeistofbolletjes op deze haartjes waar de insecten aan blijven plakken. Maar omdat niet alle planten, en zeker niet alle gewassen, over zo’n natuurlijk afweermechanisme beschikken, zijn pesticiden vooralsnog onmisbaar. Het plakkerige afweermechanisme van planten biedt inspiratie om nieuwe pesticiden te ontwikkelen die duurzamer zijn dan de gangbare middelen.  

Druppels 

Het Natural Plant Defense Consortium bestaat uit samenwerkende onderzoeksgroepen van de universiteiten van Leiden, Wageningen en Groningen, en Aeres Hogeschool. Ook zijn er verschillende agrobedrijven bij betrokken. Al deze onderzoekers bundelen hun krachten in het ontwikkelen van twee soorten pesticiden, vertelt Ralph van Zwieten, promovendus in de designer polymeric materials-groep van Thomas Kodger aan de Wageningen Universiteit. ‘Ik maak een pesticide met olie, en mijn collega in Groningen werkt aan een water-gebaseerde pesticide. Maar het basisprincipe is hetzelfde, ze vormen net als bij de vleesetende plant plakkerige druppels.’ Het idee is dat de ongewenste insecten aan die plakkerige druppels blijven hangen, en zo onschadelijk worden gemaakt. Hierbij richten de onderzoekers zich vooral op tripsen; kleine vliegende insecten die wereldwijd veel schade aanrichten doordat ze gaten in plantencellen prikken en de inhoud opzuigen.