In het kader van de nieuwe schijf van vijf maak ik tegenwoordig ‘s morgen flink wat fruit schoon, zo’n 250 gram per persoon. Meestal zit er ook een geschilde appel bij, hoewel ik voor sommige soorten allergisch ben, maar die vermijd ik. Om het probleem van bruinkleuring voor te zijn, leg ik vooraf een halve limoen klaar. De geschilde appel smeer ik direct met limoensap in, waardoor het vruchtvlees er lekker fris blijft uitzien. Klaar is Kees denk je dan.

Het Canadese bedrijf Okanagan Specialty Fruits denkt daar heel anders over. Het modificeerde een Granny Smith, waar ik allergisch voor ben, en Golden Delicious zodanig dat die appels na het schillen ook zonder limoen- of citroensap hun frisse kleur behouden. Er zitten vier extra appel(!)genen in die ervoor zorgen dat het enzym polyfenoloxidase, dat de verkleuring veroorzaakt, niet tot expressie komt. Het bedrijf heeft ze Arctic apples gedoopt en prijst ze onder meer aan met de bewering dat er nu minder weggegooid hoeft te worden. Verkleuring, ook door beschadigingen, zorgt ervoor dat soms meer dan een derde van het vruchtvlees in de gft-bak terecht komt. Omdat het niet om soortvreemde extra genen gaat, is de verwachting, de hoop, dat de consument deze cisgene appels makkelijk zal accepteren, in tegenstelling tot transgene producten die wel soortvreemde genen hebben. Cisgeen is de term die voor organismen gebruikt wordt wanneer deze met soorteigen genen gemodificeerd worden, bijvoorbeeld van wilde verwanten.

‘Er zitten vier extra appel(!)genen in’

In de VS en Canada zijn deze cisgene appels recent toegelaten. De kans op ongewenste verspreiding wordt nihil geacht en de bomen zijn niet vatbaarder voor ziektes en plagen dan andere. Het is het eerste cisgene fruit dat te koop is. Alleen op Hawaï zijn er al een tijdje commerciële transgene papajabomen. Wat mij betreft is het wachten nu op een Granny Smith zonder allergenen, want ik vind deze fris-zure harde appel eigenlijk best wel lekker. In Nederland zit dat er voorlopig nog niet in. Zelfs Wageningse onderzoekers die een cisgene schurftresistente appel en cisgene fytoftora-resistente aardappels hebben ontwikkeld, geloven er niet in zolang cisgene organismen niet vrijgesteld worden van de restrictieve transgenenwetgeving. Hun enige lichtpuntje: in Canada en de VS is het wel gelukt; het vertrouwen erin komt vast nog een keer overwaaien naar deze kant. Althans dat hopen ze. En ik ook.