Ik ben al een paar jaar lid van een Facebookgroep voor mensen met dezelfde obscure hobby als ik. Het leuke van obscure interesses is dat het al snel erg gezellig (en, toegegeven, sekte-achtig) wordt met onbekenden. Gesprekken gaan allang niet meer over voornoemde obscure hobby, maar over levensgebeurtenissen en persoonlijke ontwikkeling. Vanuit die sfeer ontstond het initiatief voor een wekelijkse ‘opschepdag’. Er is namelijk, zo was de redenatie, een grote groep mensen die nooit geleerd heeft om eens lekker onbescheiden trots te zijn op zichzelf.

Toen ik dit voor het eerst las, was ik eerlijk gezegd behoorlijk sceptisch. Bij het woord ‘opscheppen’ stelde ik me luidruchtige en onzekere mensen voor die je maar al te graag willen vertellen in welke dure auto ze rijden, hoe slim hun kinderen zijn, of hoe goed ze het Nederlands elftal zouden kunnen coachen als ze de kans maar zouden krijgen. Ik was vanuit de scheikunde juist gewend dat prestaties niet mondeling werden meegedeeld, maar vanzelf bleken uit publicaties, promoties of een geslaagd experiment.

Maar daarna dacht ik terug aan een gesprek dat ik vlak daarvoor had met een promovendus. Ik had haar iets gevraagd over een reactiemechanisme binnen een specifiek onderzoeksonderwerp en ze werd direct nerveus. ‘Ik weet eigenlijk niet zoveel over dat onderwerp’, had ze gezegd. ‘Ik geloof dat het mechanisme ongeveer zo ging, maar misschien ook niet. Het is vast onzin.’ Bij het fact-checken kwam ik achter twee feiten: 1) haar reactiemechanisme klopte, en 2) deze onderzoeker promoveerde op dat onderwerp. Er was dus maar één ding echt onzin: de bewering dat ze er ‘niet zoveel van wist’.

Het mooie aan obscure interesses, of het nou een ongewone hobby is of een heel specifiek wetenschappelijk vakgebied, is de connectie die je snel met je groepsgenoten hebt. Maar het nadeel ervan is dat je precies weet wie er allemaal meer weet dat jij. En sommige mensen, zoals deze promovendus, gaan daardoor enorm aan zichzelf twijfelen. Dat is zonde, want tussen het indekken en de onzekerheid door zat wél solide informatie waar ik wat mee kon.

Ik ben inmiddels gewend aan het idee en gun iedereen een wekelijkse opschepdag. Niet zodat we elkaar alleen maar over onze dure auto’s kunnen vertellen, maar om af en toe echt stil te staan bij wat we hebben geleerd en wat we kunnen. Niet alleen omdat we dan beter moeilijke vragen kunnen beantwoorden, maar ook omdat het luisteren naar elkaars opscheppen een heel hechte band schept. Al is het een tikje sekte-achtig.