Elk jaar kijk ik uit naar de Avond van de Chemie, die dit keer in Nijmegen plaatsvond – mijn oude studentenstad. Het voelde als thuiskomen: overal bekende gezichten. De KNCV organiseert deze avond om de Nederlandse chemiewereld samen te brengen, jong en oud talent in de spotlight te zetten en natuurlijk te borrelen en netwerken. Het is een mix tussen symposium en theatershow: inhoudelijk sterk, maar met ruimte voor persoonlijkheid en humor. De sprekers waren dit jaar opnieuw indrukwekkend, met visies die je op een standaard symposium niet snel hoort.

Toch is dat niet wat de avond voor mij bijzonder maakt. Het mooiste vind ik de ongemakkelijkheid. Want wetenschappers in een theatersetting – dat blijft een heerlijke botsing van werelden. Mensen lopen de verkeerde kant af, vergeten dat er professionele techniek is, ongemakkelijk handen wel/niet schudden, en in de maat klappen gaat volledig mis. En dit zeg ik met liefde: juist die onhandigheid maakt het zo oprecht. We staan daar niet als professionele performers, maar als bevlogen wetenschappers die iets moois willen delen. Dit jaar mocht ik er zelf ook aan geloven, met een comedy-op-maatshow waarin ik deel werd van de collectieve cringe – en ik had het niet anders willen hebben.

Volgend jaar is Groningen aan de beurt. Een eind rijden, maar ik Ben bij.