Mátyás Bittenbinder ontwikkelde high-throughput-methoden om slangengif-toxines te scheiden en hun effecten op celweefsels te onderzoeken. Onderzoek als het zijne levert kandidaten op voor breed toepasbare medicijnen die de ergste weefselschade kunnen voorkomen. Een trial in Brazilië en Ghana staat op stapel.

Een man en een vrouw lopen over een nauw pad door de jungle in het Amazonegebied, op weg naar hun dorp. Het is warm en ze hebben slippers aan. Ineens vloekt de man: iets heeft hem gebeten. Ze zien nog net het roodbruine lijf van de giftige gewone lanspuntslang (Bothrops atrox) wegschieten. De wond doet pijn, blijft bloeden, de man wordt duizelig. De vrouw heeft gelukkig een telefoon en weet een buurman met een scooter op te trommelen. Die brengt zijn dorpsgenoot naar het dorp, maar het is nog wel twee uur rijden naar het ziekenhuis waar antiserum kan worden toegediend. Als ze in het ziekenhuis aankomen kreunt en vloekt de man van de pijn. De wond ziet er bloederig, vies en gezwollen uit. In het beste geval zal hij met een verminkte voet door het leven moeten.