Maak nanodeeltjes van linksdraaiende bouwstenen, meng ze met deeltjes uit rechtsdraaiende bouwstenen, en alles valt uit elkaar om nieuwe, gemengde nanodeeltjes te vormen. Wellicht schuilt hier een manier in om medicijnen gericht toe te dienen, schrijven Andrew Dove en collega’s van de University of Warwick in Nature Communications.

Waarbij niet die herassemblage van belang is, maar het pas uit elkaar kunnen vallen wanneer beide types elkaar tegenkomen. Dove denkt aan een systeem waarbij alleen de tumorcellen, die je wilt aanpakken, ze allebei actief opnemen. In die deeltjes verstop je een chemokuur, die bij het uiteenvallen vrijkomt.

Onderweg in de bloedbaan kunnen die deeltjes elkaar natuurlijk ook ontmoeten, maar vanwege de veel lagere concentraties gebeurt dat niet zo vaak. Zo minimaliseer je dus de bijwerkingen.

De links- en rechtsdraaiende (chirale) component in het systeem is simpelweg melkzuur. De nanodeeltjes worden opgebouwd uit tweebloks copolymeren: één blok L- of D-polylactide en een blok polyacrylzuur. Dat je ‘stereocomplexering’ krijgt wanneer je die twee varianten samenbrengt was al langer bekend, maar Dove is de eerste die er op deze manier van denkt te profiteren.

Verrassend genoeg zijn de ‘gemengde’ nanodeeltjes bolvormig, terwijl de oorspronkelijke deeltjes cilindertjes zijn. Ongetwijfeld kun je uitrekenen dat dat zo is, maar dáár zijn ze in Warwick nog niet aan toegekomen.

bron: University of Warwick, Nature Communications