Verpakt in een kluwen DNA kun je complete Crispr/CAS setjes een levende cel in smokkelen teneinde daar selectief wat genen te verknippen. Het zou kunnen uitgroeien tot een geheel nieuwe manier om tumoren te bestrijden, suggereert een publicatie in Angewandte Chemie.

Het zou beter controleerbaar moeten zijn dan de huidige toedieningsvorm, waarbij je met behulp van een virus het DNA toedient dat voor Crispr-RNA en het Cas9-knipeiwit codeert. Je moet dan maar afwachten of alle cellen dat DNA correct oppikken en op het gewenste niveau tot expressie brengen.

Het idee van Wujin Sun, Chase Beisel en collega’s van North Carolina State University is om een DNA-sequentie te synthetiseren die deels complementair is aan de code voor het gekozen Crispr-RNA. Op die plekken kan het hele Crispr/Cas9-complex zich dus losvast hechten aan het DNA, dat zich vervolgens vanzelf oprolt tot iets dat de onderzoekers een ‘nanoclew’ (nanokluwen) noemen. Die coat je tot slot met een positief geladen polymeer

Cellen hebben de neiging om zulke kluwens in hun geheel op te nemen in een uitstulping van hun membraan die zich aan de binnenkant afscheidt als een bolletje. Zo’n zogeheten endosoom gaat vervolgens richting afvalverwerking en grondstoffenterugwinning. Déze kluwen arriveert daar echter nooit omdat de polymeercoating endosomen afbreekt. Het Crispr/Cas9-complex komt hierdoor vrij binnenin de cel en kan uiteindelijk de celkern bereiken om daar genen te verknippen.

Het is al getest met kankercellen, zowel in een petrischaaltje als in muizen. Die cellen maakten een fluorescerend eiwit aan; het Crispr/Cas complex moest de code voor dat eiwit verknippen zodat het lichteffect verdween. Bij ongeveer eenderde van de cellen werkt het.

De onderzoekers benadrukken dat het nog niet meer is dan een proof of concept, maar welk een veelbelovende.

bron: North Carolina State University