Je was jarenlang aan het forensen tussen New York en Nederland. Waarom?

‘Mijn gezin woont hier, in Eindhoven. Na mijn promotie in 2006, aan de TU/e, kreeg ik een aanstelling als assistant professor bij Mount Sinaï in New York. Ik had daar de kans om een compleet nieuwe groep uit de grond te stampen op het gebied van nanomaterialen voor imaging toepassingen en dat was precies wat ik wilde. Maar om verschillende redenen kon mijn gezin niet mee naar New York. Dus wisselde ik vijf weken New York af met één tot twee weken in Eindhoven. Dat heb ik veertien jaar zo gedaan.’

Sinds begin dit jaar ben je fulltime in Nederland werkzaam. Kwam dat door de pandemie?

‘Dat was wel de concrete aanleiding, maar dit plan had ik al langer. De hele situatie was altijd al onrustig als je vijf weken daar en twee weken hier bent. Bovendien past New York helemaal niet bij mij, het enige wat ik daar deed was snoeihard werken, wat ik graag doe hoor, en fanatiek sporten om het ritme mentaal en fysiek vol te houden. Ik had echter wel al die tijd voet aan de grond gehouden in Nederland. In 2017 heb ik een sabbatical doorgebracht op de TU Eindhoven en na het behalen van mijn Vici daar een aanstelling gekregen. Toen heb ik besloten om voor een ERC Consolidator Grant te gaan als mijn definitieve ticket naar Nederland. Dat lukte, maar toen begon ik te twijfelen.’