Soms wilde ik dat ik geen scheikunde had gestudeerd. Dat zou me namelijk een hoop ergernis en energie besparen. Met name in de supermarkt; ik ben altijd extra tijd kwijt aan het stilstaan bij en bestuderen van producten die bijvoorbeeld beweren ‘geen chemicaliën’ te bevatten. Of ‘zonder e-nummers’ te zijn. Meestal zit er meer dan alleen een vacuüm in die verpakking en kan ik me dus erg opwinden over de valse claim van het product.  

Laatst zag ik een energiedrankje dat trots aankondigde ‘Jouw Dagelijkse Brandstof!!’ te zijn én tegelijk ‘geen calorieën’ te bevatten. Ik had het bijna gekocht, want dat is me nogal een ontdekking, maar ik was bang dat dan de interne logica van het universum in elkaar zou storten. Bovendien was iets dat tegelijk wel en niet een brandstof bevat mij als chemicus iets té quantumfysisch.  

‘Ik zou natuurlijk gewoon verder kunnen gaan met mijn leven (en mijn boodschappen)’  

Kijk, wij als lezers van C2W | Mens & Molecule weten natuurlijk wat de definitie van een calorie is (genoeg energie om één gram water één Kelvin te verwarmen) en van een brandstof (een energiedrager). En dat dit drankje waarschijnlijk gewoon cafeïne bevat, waardoor je je inderdaad energieker voelt, maar jou gewoon als een sigaar uit eigen doos je eigen reservevoorraad laat verbruiken. Om dat te gebruiken als ‘Jouw Dagelijkse Brandstof!!’ lijkt mij zelf geen slimme strategie, maar ik ben geen bioloog dus die conclusie laat ik aan iemand anders.  

Ik zou natuurlijk gewoon verder kunnen gaan met mijn leven (en mijn boodschappen). Mijn schouders ophalen en concluderen dat nou eenmaal niet iedereen scheikunde heeft gestudeerd. De beoogde klanten zullen heus wel begrijpen wat de bedoeling is van dit drankje. Maar daar kan ik het toch niet bij laten? Waarom werd ik door professoren om mijn oren geslagen als ik een verkeerde pagina uit Organic Chemistry had geciteerd en kunnen bedrijven met droge ogen dit soort claims op hun producten zetten?  

Nee, ik krijg juist zin om boze brieven te schrijven. Om foto’s van dit product op Twitter te zetten en ze publiekelijk aan de schandpaal te nagelen. Of om te posten naast dit schap in de supermarkt en argeloze voorbijgangers ongevraagd een lesje scheikunde te geven. Ik weet nog niet precies wat, maar ik heb gigantisch veel zin om iets te doen. Het lijkt erop dat dit energiedrankje zonder calorieën mij tóch energie heeft gegeven – en dat zonder het te kopen.