Eind maart 2022 was er veel reuring over microplastics in ons bloed. Dit artikel is daardoor opnieuw actueel. Een onderzoeksprogramma van ZonMw gaat de gezondheidseffecten van het plastic fijnstof dat we dagelijks inademen en doorslikken in kaart brengen.

De route die verkruimelend oceaanplastic via vissen naar onze maag aflegt, is bekend, maar recent Schots onderzoek plaatst dat in perspectief. Onderzoekers vergeleken beide bronnen van microplastics: via het eten van mosselen krijg je jaarlijks naar schatting 120 deeltjes microplastic uit zee binnen, neerslag van plastic stof op de dagelijkse maaltijden is goed voor inname van 13.000 à 68.000 deeltjes (bron: Environmental Pollution 237:675). Tijdens bereiding en serveren krijgt ons eten kortom een snufje plastic uit de lucht. En aangezien we veel meer ademen dan eten, ga je je ook afvragen hoeveel daarvan de longen bereikt.

‘Dat Schotse onderzoek illustreert de grijze sluier van kunststofdeeltjes waarin we tegenwoordig leven’, zegt hoogleraar ecotoxicologie Dick Vethaak, werkzaam bij Deltares en de afdeling Milieu en Gezondheid van de VU. ‘Microplastics treffen we overal aan, van de toppen van de Alpen tot in de diepzee. De enige plek waar we nog niet echt goed hebben gekeken, is in ons lichaam.’ Vethaak ijverde de afgelopen jaren daarom met VU-collega Heather Leslie om daar verandering in te brengen. Het resultaat is een programma van ZonMw dat vijftien projecten financiert naar gezondheidseffecten van micro- en nanoplastic.