In de VS is een polymeerfilm ontwikkeld die de mechanische en fysische eigenschappen van een jonge, veerkrachtige mensenhuid nabootst. Een ideale coating voor de oude, minder veerkrachtige huid, schrijven Bob Langer en collega’s van MIT en Harvard in Nature Materials.

Belangrijkste bestanddeel is een polysiloxaan, in de volksmond bekend als siliconenrubber. Als het uit de tube komt is het smeerbaar. Pas nadat je het op de huid hebt gesmeerd, hardt het uit en verkrijgt het de gewenste elasticiteit. Als vulmiddel zit er ‘fumed silica’ doorheen, fijn verdeeld siliciumdioxide.

Voor die polysiloxanen werd gekozen omdat ze goed hechten op de huid, en die huid niet irriteren tenzij je er allergisch voor bent. Als het laagje dun genoeg is, sluit het bovendien net niet helemaal hermetisch af; op een droge huid blijkt het zelfs vochtinbrengend te werken.

Het uitharden is een kwestie van crosslinken: de polymeerketens reageren met elkaar tot een netwerk. Om die reactie op gang te brengen is een katalysator nodig: Langer koos voor Karstedt’s katalysator, een organoplatinaverbinding. Die zit verwerkt in een tweede crème die je over de siliconenlaag heen smeert.

Het idee is dat je zo’n film ongeveer zestien uur kunt laten zitten: na het opstaan breng je hem op en voor het naar bed gaan trek je hem weer los.

Langer experimenteerde net zo lang met verschillende polysiloxanen, ketenlengtes, afstanden tussen crosslinks en silicaconcentraties tot hij een materiaal had dat ongeveer dezelfde elasticiteit vertoont als mensenhuid, en minstens net zo ver kan worden opgerekt zonder te scheuren. Daarbij moest het ook nog goed smeerbaar blijven. In totaal heeft hij meer dan honderd recepten uitgeprobeerd.

Volgens de publicatie kun je het in principe gebruiken om wonden af te dichten of geneesmiddelen in de huid te brengen. Maar de belangrijkste toepassing is het gladtrekken van leeftijdsgerelateerde uitzakverschijnselen, zoals rimpels en wallen onder de ogen.

Het is voor het eerst dat er een wetenschappelijke publicatie over verschijnt, maar achteraf blijken de auteurs er al minstens twee jaar mee te experimenteren. Dat liep onder meer via Living Proof, een schoonheidssalon annex lab in Boston waarvan filmster Jennifer Aniston mede-eigenaar is. Inmiddels hebben ze een spin-off genaamd Olivo Labs opgericht die de tweede huid echt moet gaan commercialiseren.

bron: Nature Materials, naturenews