Nog even en je kunt thuis testen of je misschien kanker hebt. Door nanogouddeeltjes te coaten met platina zijn voor het eerst teststrookjes te maken die gevoelig genoeg zijn om biomarkers zoals PSA aan te tonen in urine, blijkt uit een publicatie in Nano Letters.

Met de huidige teststrookjes red je dat niet. De concentraties van interessante kankerbiomarkers zijn altijd vele malen lager dan die van bijvoorbeeld hCG, het hormoon waarop zwangerschapstests reageren. Je hebt het vaak over picogrammen per milliliter. Als er al iets verkleurt, dan is de verandering veel te klein om met het blote oog te zien.

Het signaal versterken met plasmonische nano(goud)deeltjes, die je rood kunt laten oplichten, is een oud idee uit de in-vitrodiagnostiek. Maar ook daarmee krijg je detectiestrookjes voor stoffen als de prostaatkanker-indicator PSA niet gevoelig genoeg.

Xiaohu Xia en collega’s van Michigan Technological University zijn nu op het idee gekomen de nanogouddeeltjes te coaten met een laagje platina van minder dan tien atomen dik. Zo’n laagje is te dun om het plasmonische effect in de weg te staan, het resulterende rode licht tegen te houden of de teststrookjes onbetaalbaar te maken, maar dik genoeg om te werken als een krachtige chemische katalysator.

Door die twee functionaliteiten te combineren, heeft Xia teststrookjes gemaakt die twee ordegroottes gevoeliger zijn dan exemplaren met puur nanogoud. De prototypes detecteren PSA maar het principe zou toepasbar moeten zijn op vele andere biomarkers.

Bovendien suggereert Xia dat je het gevoeligheidsbereik kunt vergroten door de katalytische werking wel (rechts op de afbeelding) of niet (links) in te schakelen, afhankelijk van de concentraties die je in de urine verwacht.

bron: Michigan Technological University