Opgedroogde verf oogt niet heel dynamisch. Maar die schijn bedriegt. Met een aangepaste medische techniek laten Wageningse onderzoekers zien dat het in die verf nog een drukte van belang is. Handig voor restauratoren en voor de makers van nieuwe, duurzame verven.

De Engelse uitdrukking ‘watching paint dry’ belooft geen enerverende activiteit. Toch is het precies wat Hanne van der Kooij en Jesse Buijs van Wageningen Universiteit proberen te doen. Met goede reden, want onder het ogenschijnlijk rustige oppervlak van een verflaag kan de hectiek zo maar losbarsten. “Verf is een zeer heterogeen materiaal, waarin allerlei reacties en processen plaatsvinden. Dat kan heel lang doorgaan, kijk maar naar de veranderingen in de verf op oude schilderijen’, zegt Van der Kooij, staff scientist in de fysisch-chemische onderzoeksgroep van Joris Sprakel. “We zien alleen het oppervlak van de verflaag en dan lijkt het alsof er ‘zomaar’ scheurtjes en blaasjes ontstaan, maar daar gaat natuurlijk iets aan vooraf.”