Klimaatbeleidsonderzoeker en IPCC-auteur Heleen de Coninck zweeft tussen pessimisme en optimisme in, ‘maar is zeker hoopvol’. Ze zet zich in om duurzame technologie bereikbaar te maken voor armere landen, zodat die niet hetzelfde onduurzame pad bewandelen als de rijke landen.

We bezoeken Heleen de Coninck (44) thuis op haar woonboot, niet ver van Nijmegen. Via een lange, ogenschijnlijke gammele loopbrug bereiken we de voordeur. De smalle loopbrug gaat vandaag vrij steil omlaag, ‘maar die gaat ook wel eens omhoog, de waterstand van de Waal is vrij laag de laatste tijd’, zegt De Coninck. Op haar woonboot, waar ze met haar Amerikaans-Nederlandse man en dochtertje woont, liggen zonnepanelen, en een pelletkachel verwarmt de ruimte. Dat, gevoegd bij de inrichting, de afwezige auto, het prachtige uitzicht over de uiterwaarden, de soms bewoonde beverburcht in de zomerdijk tegenover de woonboot, het vogelboekje op de tafel aan het raam met daarnaast een verrekijker, past allemaal in het sympathieke cliché van iemand die nadenkt over het klimaat en de natuur en zich uiterst bewust is van haar rol daarin.