Bij het overschrijven van DNA naar RNA brengen menselijke cellen veel meer wijzigingen aan dan iedereen dacht. Het zijn bovendien gerichte wijzigingen. Kennelijk zijn er onbekende mechanismes aan het werk, zo meldt Vivian Cheung (University of Pennsylvania) op de website van Science.

Het zet het centrale dogma van de moleculaire biologie op losse schroeven. Dat dogma houdt in dat DNA letter voor letter via RNA naar eiwitten wordt vertaald, tenzij er een foutje optreedt.

Er waren al aanwijzingen dat sommige cellen (met name bij planten) zich daar niets van aantrekken en een klein beetje aan ‘RNA-editing’ doen, maar dit onderzoek lijkt aan te tonen dat deze praktijk geen uitzondering is maar eerder de regel.

En het vermoeden rijst dat die nog onbekende editingmechanismen ook op de een of andere manier worden overgeërfd, en dat dit een paar dingen kan verduidelijken waar de huidige erfelijkheidsleer geen verklaring voor heeft.

In concreto hebben Cheung en collega’s RNA-sequenties uit celmateriaal van 27 mensen vergeleken met het DNA in die cellen. Ze vonden meer dan 10.000 plekken waar DNA en RNA niet met elkaar overeenkwamen. En volgens Cheung waren die plekken niet willekeurig omdat ze bij verschillenden mensen en in verschillende soorten weefsel telkens precies dezelfde fouten tegenkwam.

Bovendien kon ze met massaspectrometrie aantonen dat dat gewijzigde RNA ook wordt vertaald naar eiwitten, waar het eigen DNA dus niet voor codeert.

De Nature-nieuwsredactie heeft inmiddels een belrondje gedaan onder collega-genetici. De meeste houden een slag om de arm: het zou nog aan systematische fouten in de gebruikte sequensers kunnen liggen. Die dingen zijn immers zo ingewikkeld dat niemand precies weet wat er in het inwendige gebeurt.

Maar anderen melden dat ze achteraf gezien precies dezelfde verschillen tussen DNA en RNA hebben zien langskomen in hun eigen onderzoek, dat ze ook dachte dat het meetfouten waren maar dat ze daar na het lezen van deze publicatie ineens niet zo zeker meer van zijn.