Als we niet efficiënter leren om te gaan met stikstof hebben we er in 2050 een serieus tekort. aan. En dan hebben we niet voldoende meer te eten, waarschuwen Princeton-onderzoekers in Nature.

Uiteraard hebben ze het dan niet over stikstof in de atmosfeer maar over stikstof in kunstmest.

De onderzoekers van de Woodrow Wilson School of Public and International Affairs hebben berekend dat anno 2011 wereldwijd ongeveer 40% van die stikstof daadwerkelijk in voedselgewassen werd ingebouwd. De resterende 60% kwam in het milieu terecht. En dat zou in 2050 nog maar 30% moeten zijn.

Niew is dat ze stellen dat het realistische streefpercentage van land tot land verschilt en sterk afhankelijk is van de ontwikkelingsfase waarin zo’n land zich bevindt.

Om er een idee van te krijgen hebben ze de ontwikkeling van het kunststofverbruik in de laatste vijftig jaar in kaart gebracht in 133 landen. Het bevestigt de hypothese dat de stikstofefficiëntie een milieuvariant (EKC) van de zogeheten Kuznetscurve volgt, net als bijvoorbeeld inkomensongelijkheid, industriële milieuvervuiling en uitstoot door transportmiddelen.

Het komt er op neer dat landen die net beginnen aan kunstmest, er in het begin steeds inefficiënter mee omgaan. Voor boeren is het dan nog het voordeligst om botweg steeds intensiever te bemesten, temeer daar overheden in dat stadium vaak subsidie geven op kunstmest.

Uiteindelijk komt er een moment dat extra mest meer gaat kosten dan het opbrengt en je iets anders moet verzinnen. Vanaf dat moment stijgt de stikstofefficiëntie weer, en de onderzoekers claimen dat dat keerpunt zich laat relateren aan de ontwikkeling van het bruto binnenlands product.

In Europa is dat keerpunt ergens in de jaren 90 bereikt, in de VS wellicht al iets eerder, maar in China zijn ze nog lang niet zo ver en zakken ze mede dankzij die overheidssubsidies steeds verder af qua efficiëntie. Vooral dáár zou je dus moeten ingrijpen.

Waarbij wordt aangetekend dat je in Afrika beneden de Sahara, waar ze nog maar net aan hun Kuznetscurve zijn begonnen, nog de kans hebt om het patroon te doorbreken en nú al aan efficiënte landbouw te gaan doen in plaats van kunstmest te subsidiëren.

bron: Nature, Princeton