Chris Suijkerbuijk klom op van operator tot process engineer. Het is zijn taak geworden operators zo veel mogelijk werk te ontnemen.

“Op mijn negentiende begon ik als operator bij Akzo Nobel. Een operator is iemand die bij een fabriek achter de knoppen zit. De spannendste momenten waren altijd als er een probleem was met de fabriek. Dan moest je ad hoc reageren. Zulke problemen komen echter, gelukkig, nog maar heel weinig voor. Als process engineer moet ik inmiddels zelf zorgdragen voor de goede gang van zaken.

Achtergrond

Via de fabrieken van Dr. W. Kolb en General Electric kwam ik in 2002 bij Lyondell terecht. Ik heb toen als operator geholpen de nieuwe propyleenoxidefabriek op de Maasvlakte op te starten. Ik heb gezien hoe die is gebouwd en meegeholpen de opstartfoutjes op te lossen. Daarmee heb ik een uitstekende achtergrond gecreëerd voor mijn huidige werk in de fabriek.

Naast mijn werk studeerde ik chemische technologie aan de Avans Hogeschool in Breda. Bij Lyondell hebben ze mij daarin goed gesteund. Zij maakten iemand vrij om mij te begeleiden en gunden me tijd om af te studeren. Dat deed ik in 2003. Nu ben ik verantwoordelijk voor het verloop van het productieproces op de lange termijn. Onze afdeling beoordeelt van tevoren elke verandering aan de fabriek op veiligheid en haalbaarheid. Wij keuren bijna niks af. Als er een probleem is met het proces of de veiligheid lossen wij dat op.

Het levert een ander soort stress op dan ik als operator had. Je hebt nu meer te maken met verantwoordelijkheid en deadlines voor projecten. Gelukkig zijn er zelden dusdanige problemen dat ik ’s nachts of in het weekend moet werken. Alleen na een volledige stop moeten we weleens 24 uur lang de productie ondersteunen bij het leegmaken, controleren en opnieuw opstarten. Maar dat komt als het goed is maar een keer in de vijf jaar voor.”

Theorie en praktijk

“Het mooiste, maar tegelijkertijd het moeilijkste, vind ik het koppelen van theorie en praktijk. Op de hogeschool leer je de dingen die in de fabriek uit je handen moeten komen. Daarin heb ik nog veel te leren. Wat dat betreft zijn process engineers volgens mij beter uitgerust met een achtergrond als operator, dan wanneer ze rechtstreeks van de hogeschool komen. Je hebt echt vijf, zes, zeven jaar nodig om praktisch goed uit de voeten te kunnen. Maar ja, je moet studenten natuurlijk ook een kans geven.

Ik ben heel blij dat ik de hts heb gedaan. Die opleiding sluit heel nauw aan bij het werk in de fabriek. Hierdoor kan ik nu de diepere achtergronden van de installaties begrijpen en moeilijke problemen oplossen. Ik heb hier zes jaar naar toegewerkt en daarom is het nu ook mijn perfecte baan. Maar als je me over een paar jaar spreekt kan dat natuurlijk weer anders zijn.”

***Kader***

Wat zeg je nooit meer tegen je baas?

“Dat ik iets niet wil worden. Bij een vorige baan zei ik ooit dat ik niet geïnteresseerd was in een bepaalde functie. Toen ik een tijd later de mogelijkheid had op promotie in die richting, kreeg ik mijn eigen uitspraak terug.”

Wat weet je nog van je eerste echte sollicitatie?

“Dat het heel gemakkelijk ging. Ik was overtuigd van mezelf en dat werkte.”

Je grootste blunder tot nu toe?

“Toen ik nog heel jong was, heb ik als operator met één druk op de knop een hele fabriek gestopt. Ik dacht dat het een lichtknopje was.”

Met welk molecuul wil je jezelf vergelijken?

“Fullereen, oftewel de buckyball (C60). Dat is namelijk een molecuul dat een open karakter heeft, stabiel is en potentie heeft.”

Naast wie had je weleens in het vliegtuig willen zitten?

“Walt Disney. Ik zou graag willen weten wat zijn visie was op het moment dat hij stierf. Ik ben namelijk benieuwd of de board van het huidige bedrijf nog wel met zijn visie werkt.”