Kennis over het gedrag van waterstofbelletjes tijdens het elektrolyseproces kan helpen bij het optimaliseren van elektrolysers. Onderzoekers van de TU Eindhoven en Nobian kijken naar de kleine schaal om de processen op grote schaal efficiënter te kunnen maken.

Het is niet verbazingwekkend dat de berichten over investeringen in waterstofprojecten elkaar in rap tempo opvolgen. Nog los van de uitdagingen rond Russisch aardgas en de daaruit volgende behoefte aan alternatieven, is waterstof ook gewoon een heel handig molecuul. Het wordt al decennia toegepast om olie te kraken, brandstoffen te ontzwavelen en om kunstmest te produceren. Maar de huidige investeringen hangen met name samen met de nieuwere toepassingen van waterstof: in de chemische industrie, plastic recycling en als energiedrager.

Niels Deen, hoogleraar in de Power & Flow Group (P&F) van de faculteit werktuigbouwkunde van de TU Eindhoven en principal scientist bij het Eindhoven Institute for Renewable Energy Systems (EIRES), ziet dat vooral deze toepassingen potentie hebben. ‘Voor het tijdelijk opslaan van niet gebruikte wind- of zonne-energie zijn batterijen geschikt, maar chemische opslag in waterstof is aantrekkelijker. Het is goedkoper en langer houdbaar – mits goed opgeslagen in bijvoorbeeld ondergrondse zoutcavernes.’