Mijn scheikundeleraar was geschokt toen mijn klasgenootje aankondigde zijn vak te laten vallen aan het eind van het vierde jaar. ‘Maar je staat een acht gemiddeld!’, zei hij. ‘Weet ik’, zuchtte mijn klasgenootje. ‘Ik vind het vak gewoon niet leuk. Ik had meer explosies verwacht.’

Een hele tijd later liep ik stage bij een tv-programma over wetenschap. Mijn taak was om leuke proefjes te bedenken en te testen of die visueel zouden maken wat er werd uitgelegd. Ik als echte chemicus was al snel blij als een proefje überhaupt lukte – ik had iets bedacht, het werkte, er gebeurde iets! Eureka! De regisseur van het programma, echter, was keer op keer teleurgesteld over het gebrek aan explosies.