Nieuwe antibiotica zijn broodnodig, maar zolang de markt niet verandert, maken veelbelovende ontwikkelingen geen schijn van kans. Investeren in iets wat je hopelijk niet nodig hebt is altijd een tough sell.

Een sluimerende pandemie, zo wordt de toename van het aantal resistentie-infecties wel omschreven. Nu al sterven jaarlijks 700.000 mensen wereldwijd aan de gevolgen van een resistente, voornamelijk bacteriële infectie. Een infectie waartegen geen enkel middel nog werkt. Als we niets doen, loopt dat aantal op tot tien miljoen in 2050, volgens prognoses van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO).

Tegelijkertijd neemt het aantal nieuwe antimicrobiële middelen (dus tegen bacteriën, virussen en schimmels) dat op de markt komt al jaren af. Een vreemde tegenstelling, want de ‘unmet medical need’ waar bedrijven en investeerders in de farma- en biotechindustrie zo graag mee schermen, lijkt evident. Toch zijn er in clinicaltrials.gov, het internationale overzicht van klinische studies, meer dan 80.000 studies te vinden gerelateerd aan kanker tegenover slechts 6.600 studies gericht op (resistente) bacteriële infecties. Waarom blijft de ontwikkeling van nieuwe antibiotica zo mijlenver achter?