Eindhovense en Nijmeegse wetenschappers zijn er in geslaagd om interleukine-4 zo te verpakken dat het wordt afgeleverd aan immuuncellen in de milt en het beenmerg, zo schrijven ze in Nature Biomedical Engineering. Dat biedt uitzicht op een therapie tegen sepsis en andere levensbedreigende aandoeningen die gepaard gaan met een op hol geslagen immuunsysteem.   

Interleukines reguleren de immuunrespons via het oproepen of remmen van ontstekingsreacties. Logischerwijs zouden anti-inflammatoire interleukines daarom een dempend effect moeten hebben op trained immunity, het ‘geheugen’ van onze aangeboren afweer. Dankzij deze relatief recent ontdekte eigenschap, voor het eerst beschreven door de Nijmeegse hoogleraar Mihai Netea, staat het aangeboren immuunsysteem na een eerste trigger nog langere tijd paraat, waardoor er bij een tweede trigger een veel snellere en intensievere respons optreedt.  

Paradoxaal  

Op het eerste gezicht zijn anti-inflammatoire werking en trained immunity dus tegenstelde effecten. Daarom was de verrassing groot toen Rutger Röring, promovendus in de groep van Netea, ontdekte dat interleukine-4 (IL-4) in primaire humane monocyten (witte bloedcellen) ontstekingsremmend werkte én trained immunity activeerde.