Elke keer dat Thom Pötgens vroeger met zijn familie langs het Chemelot-terrein in Geleen reed, vroeg hij zich af hoe het zou zijn om te werken op dat terrein vol grote fabrieken en knipperende lichtjes. ‘Het leek me een omgeving waar altijd iets gaande is, en de grote schaal vond ik ook erg interessant. Daarom ben ik uiteindelijk Chemische Technologie gaan studeren.’

Na zijn studie ging Pötgens aan de slag bij DSM Dyneema, maar al na een half jaar zocht hij meer uitdaging. ‘Mijn droom was om verantwoordelijk te zijn voor een productielijn.’ Die kans kreeg hij sneller dan verwacht. Eerst bij Merck Window Technologies, waar hij twee productielijnen beheerde, en inmiddels bij QualityCircularPolymers, waar hij het plasticrecyclingproces onder zijn hoede heeft en samen met zijn collega’s de opbrengst probeert te optimaliseren.

‘Het was echt een sprong in het diepe, en zonder die coaching weet ik niet of ik boven water was gekomen.’

De overgang naar zijn droombaan verliep niet zonder horten of stoten. ‘Ik was heel enthousiast over de mogelijkheden, maar ik kwam ook wel problemen tegen, zoals processen die ik niet kende. En het aansturen van de operators was ook compleet nieuw.’ Gelukkig kreeg hij veel coaching op het technische vlak en voor zijn soft skills. ‘Het was echt een sprong in het diepe, en zonder die coaching weet ik niet of ik boven water was gekomen.’

Pötgens denkt dat zijn open houding hem ook verder heeft geholpen. ‘Sommige mensen zagen mij als een jong ventje met weinig ervaring, en waren bang dat ik ze zou vertellen wat ze moesten doen. Maar ik wil juist gebruikmaken van de kennis van de operators, dus heb ik gezegd: ik ben een spons, vertel me alles wat je weet en ik ga de informatie zo goed mogelijk gebruiken.’

Toch blijft het dragen van de verantwoordelijkheid soms lastig. ‘Ik wil graag degene zijn met alle antwoorden, maar besefte niet dat collega’s je dan ook op alle tijdstippen bellen om vragen te stellen. Het is soms moeilijk om nee te zeggen, maar het geeft me ook wel meer inzicht in welke kennis ik nog beter over kan dragen.’

De procestechnoloog is blij dat hij inmiddels steeds meer zijn eigen stempel op het werk kan drukken. ‘Ik probeer het proces te verbeteren door naar de operators te luisteren en hun werk makkelijker te maken. En ik ben ook niet bang om zelf mijn handen uit de mouwen te steken en mijn overhemd vies te maken als dat nodig is. Alles om te zorgen dat we uiteindelijk samen het bedrijf versterken en verbeteren