Hormonen blijven veel langer goed in de bloedbaan als je ze koppelt aan een koeien-antilichaam. Zo hoef je ze minder vaak te injecteren, suggereren onderzoekers van het Scripps-instituut in PNAS.

Die runderantilichamen zien er heel anders uit dan de menselijke variant, ontdekten Peter Schulz en collega’s twee jaar geleden. Er steekt een soort steel uit met aan het eind een knop, die bepaalt waar het antilichaam zich aan hecht.

Het bracht ze op het idee om die knop te vervangen door een hormoon of een ander therapeutisch eiwit. Als de steel lang genoeg is, zou de werking niet of nauwelijks moeten worden beïnvloed door de rest van het antilichaam. En zo’n antilichaam wordt vaak veel langzamer afgebroken dan een los hormoon, dus als dat ook voor de combinatie geldt hoef je het hormoon voortaan minder frequent toe te dienen.

Het probleem met runderantilichamen is dat het veel te riskant is om ze aan mensen toe te dienen, vanwege de kans op allergische reacties. Vandaar dat de Amerikanen er liever voor kiezen om een menselijk antilichaam van zo’n steel te voorzien. Daaraan begonnen ze overigens pas nadat proefjes in vitro hadden laten zien dat de combinatie van runderantilichaam en menselijk groeihormoon (hGH) inderdaad goed presteerde.

Als antilichaam namen ze Herceptin, het roemruchte middel tegen borstkanker. In de DNA-code voegden ze op een strategische plek een sequentie in die codeerde voor de steel én voor hGH of leptine, een ander menselijk hormooneiwit. Brachten ze zulk DNA tot expressie in een celcultuur, dan bleek de sequentie zichzelf inderdaad op de gewenste manier op te vouwen.

Inmiddels hebben ze dergelijke fusie-eiwitten uitgeprobeerd op ratten, en concluderen dat de truc inderdaad lijkt te werken: het hormoon is actief, en blijft dat veel langer dan wanneer je het los inspuit.

Onduidelijk is hoe ver ze nog van klinische tests af zijn, maar ze dromen nu al van langwerkende insuline (ook een eiwit, immers!) als killer app.

bron: Scripps