Voorzie geneesmiddelen van een moleculair ‘blok aan het been’ dat er afvalt onder invloed van infrarood licht, en je kunt ze voortaan precies op de juiste plek laten bezorgen door rode bloedcellen. In vitro werkt het prachtig, stellen David Lawrence en collega’s van de University of North Carolina in Angewandte Chemie.
Het grote voordeel ten opzichte van andere verpakkingsmethodes zou moeten zijn dat bloedcellen een maand of vier in leven kunnen blijven. Al die tijd blijft het medicijn door de bloedbaan circuleren om alleen vrij te komen wanneer het een lichtbundel van de juiste golflengte tegenkomt. Daarbij hebben rood en nabij infrarood het voordeel dat ze vrij diep doordringen in menselijk weefsel.
Voorwaarde is dat het medicijn zelf gemakkelijk de wand van zo’n bloedcel kan passeren, maar de combinatie met dat blok niet. De bloedcellen ‘laden’ doe je buiten het lichaam, in een bufferoplossing met een laag zoutgehalte die de poriën tijdelijk wijder openzet dan normaal zodat het blok er wél doorheen kan.
Als blok dient vitamine B12 oftewel cobalamine, een organokobaltverbinding. Je hangt het medicijn er aan via een covalente koolstof-kobaltbinding. Je voorziet de combinatie tevens van een fluorescerende groep reageert op licht van de gebruikte golflengte. De bedoeling is dan dat die groep de lichtenergie overdraagt op het kobaltcomplex, wat tot een fotolysereactie leidt die het medicijn losgooit.
In principe kun je verschillende geneesmiddelen in dezelfde bloedcel stoppen, met fluorescerende groepen die elk op een andere golflengte reageren, en zo kiezen welke stof je op een gegeven moment en/of plek wilt laten vrijkomen. Dat hebben Lawrence c.s. echter nog niet uitgeprobeerd.
De aflevering van chemotherapie uitproberen op proefdieren met kanker wordt de volgende stap.
bron: C&EN
Nog geen opmerkingen