Vloeistofchromatografie (LC) van eiwitten kan soms lastig zijn vanwege hun dispersie. Een gloednieuwe techniek uit Brussel en Twente biedt een oplossing. Laterale vortices, opgewekt via wisselende elektrische velden, kunnen de doorstroming flink verbeteren.

Terwijl deeltjes zich door de LC-kolom bewegen, verspreiden ze zich steeds meer. Dit heet dispersie. Het belangrijkste type daarvan is Taylor-Aris-dispersie. ‘Bij dit fenomeen gaan analyten in het midden van het kanaal sneller dan aan de wand’, verklaart hoogleraar Wim De Malsche van de µFlow-groep van de Vrije Universiteit Brussel (VUB). ‘Dat komt doordat ze aan de zijkanten als het ware blijven plakken. Het gevolg is meer verdunning, waardoor de bandbreedte van de pieken toeneemt. Dat beperkt de uiteindelijke resolutie.’ Dit probleem speelt vooral bij intacte eiwitten en andere grote biomoleculen, omdat ze een trage diffusie-coëfficiënt hebben.