Neslihan Özcan Şahin vluchtte in 2018 uit Turkije naar Nederland. In Turkije was ze docent en ook hier wilde ze graag weer voor de klas staan. Ze vertelt over het traject dat ze daarvoor moest doorlopen.

‘Het onderwijs is voor mij geen baan maar een passie.’ Toen Neslihan Özcan Şahin in Amsterdam begon met lesgeven, kwam ze er pas achter hoe erg ze het had gemist om voor de klas te staan. ‘Ik vind het heel belangrijk om contact te hebben met leerlingen en te vragen hoe het met hen gaat. “Waarom was je er gisteren niet, is alles goed?” of “Voel je je vandaag beter of heb je nog steeds buikpijn?”, “Is het probleem met je broertje opgelost?”. Dat soort contact had ik echt gemist. Ik vind het mooi dat ik hun leven kan beïnvloeden.’