Veronique Van Speybroeck ontvangt in oktober de Francqui-prijs voor haar pionierswerk aan het nabootsen van katalyse via simulaties. ‘Fundamenteel onderzoek levert kennis die straks voor creatieve oplossingen kan zorgen.’ 

Haar werkkamer is gezellig gevuld. De wandkasten lopen over van de boeken en publicaties en op een hoek van het bureau bloeit een flink aantal vlinderorchideeën. ‘Een tweede thuis’, noemt Veronique Van Speybroeck het Centrum voor Moleculaire Modellering (CMM) aan de Universiteit Gent. ‘Ik ben hier graag. Ik heb onderzoek nooit als werk gezien. Artikelen schrijven, nadenken over dingen, dat vind ik gewoon fijn. Dat merkte ik al in het laatste jaar van mijn studie, en dat is ook de reden dat aan de universiteit ben gebleven. Het is prettig om hier te zijn, samen met mijn mensen. We organiseren ook regelmatig sociale activiteiten. Ik vind het heel belangrijk dat iedereen zich goed voelt en goed kan functioneren. We hebben veel verschillende soorten medewerkers, met verschillende talenten. En als ik dan zie wat we samen bereiken, dan maakt mij dat echt gelukkig.’ 

 Van Speybroeck ontvangt in oktober de Francqui-prijs voor Exacte Wetenschappen (€250.000) voor haar werk aan het modelleren van chemische reacties in poreuze katalysatoren. Dat onderzoek draait om simulaties op nanoschaal en daarvoor moet een supercomputer weken of soms maanden de interacties tussen atomen kwantummechanisch doorrekenen. Het resultaat van die moleculaire simulaties is te zien in de vorm van korte filmpjes op de site van het CMM. Zo kun je getuige zijn van de methylering van benzeen in een zeoliet bij 350°C.   

Deze prijs voelt ook als een erkenning voor het CMM, dat volgend jaar 25 jaar bestaat, zegt Van Speybroeck. ‘Voor mij is het extra bijzonder omdat ik dit centrum zelf heb gesticht destijds, samen met mijn promotor. Ik was de eerste doctoraatstudent in Gent die aan moleculaire modellering ging werken. Als ik zie wat we sindsdien hebben opgebouwd, dan is dat toch uniek.’  

Media stellen dat je de Belgische Nobelprijs heeft gewonnen. Hoe voelt om in zo’n rijke traditie gelauwerd te worden? 

‘Je wordt er wel even stil van. Zo’n prijs verwacht je niet, dus het is in eerste instantie een grote verrassing. Ik ben zeer blij met de erkenning door een internationale jury, laat dat heel duidelijk zijn. Toch ik zie het niet als een eindpunt, meer als een stimulans. Ik hoop vooral dat het een inspiratie kan zijn, vooral voor jonge onderzoekers, ook in mijn groep. Dat zij zien dat wetenschap en technologie belangrijk zijn.’