Een internationaal team heeft een synthesestrategie bedacht waarmee je NCF₃-, SCF₃-, en OCF₃-anionen kunt maken voor farmaceutische toepassingen met veel minder PFAS-afval genererende stappen, valt te lezen in Science. De strategie komt als geroepen met de aankomende strengere eisen rondom fluorhoudende moleculen.

Er heerst momenteel een haat-liefde-relatie met fluorhoudende moleculen. Grotendeels terecht natuurlijk: PFAS-vervuiling heeft op sommige plekken grote gevolgen. Tegelijkertijd is fluor een essentieel element dat veel medicijnen en agrochemicaliën juist hun grote effectiviteit geeft.

In een recent artikel in Chemical & Engineering News staat een uiteenzetting over hoe we naar gefluoreerde medicijnen moeten kijken: zijn het PFAS of niet? In 2021 stelde de Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD) een nieuwe definitie op voor PFAS, die de scope verbreedt tot ‘gefluoreerde stoffen die minstens één volledig gefluoreerd methyl (-CF₃) of methyleen (-CF₂-) koolstofatoom bevatten’. Dat soort verbindingen kom je dus veel tegen bij medicijnen én in de stoffen waarmee je medicijnen met fluor maakt.