Met een nanoelektromechanische sensor moet je in principe de gewichtsverdeling binnen een molecuul kunnen meten. Zo kun je voor het eerst verschil zien tussen twee verschillende moleculen met exact dezelfde massa, suggereren Amerikaanse, Turkse en Australische onderzoekers in Nature Nanotechnology.

M. Selim Hanay en collega’s hebben nog geen kant-en-klare sensor liggen, maar ze hebben wel een algoritme ontwikkeld dat ‘inertial imaging’, zoals ze het zelf noemen, op termijn mogelijk zou moeten maken. Ze denken dan ten eerste aan eiwitanalyse; met kleinere moleculen moet het in principe ook kunnen maar de technische uitvoering wordt dan wel érg nano.

Het idee is dat een nano-trilstrookje verschillende resonantiefrequenties heeft, dat die allemaal worden beïnvloed door een molecuul dat je er bovenop legt, en dat al die frequentieverschuivingen verschillend zijn. Zo’n molecuul is nu eenmaal geen puntmassa maar heeft een zekere omvang, dus de massatraagheid (inertie) van de verschillende componenten wordt als het ware over het strookje uitgesmeerd.

Als je die verschuivingen maar nauwkeurig genoeg kunt meten, moet je kunnen uitrekenen waar op het strookje welke massa rust.

Proeven met druppeltjes vloeistof doen vermoeden dat het in principe allemaal klopt.

bron: University of Melbourne