De Gouy-Chapmantheorie, een elektrochemiewet uit 1910, beschrijft onvoldoende wat er gebeurt rond vaste elektroden. Dat ontdekten Leidense onderzoekers, die nu een nieuwe versie presenteren.

Als een elektrode contact maakt met een elektrolyt, ontstaat er een elektrochemische dubbellaag. In dit grensvlak vinden alle interacties plaats tussen het geladen oppervlak van de elektrode en de geladen ionen in de zoutoplossing. Wijzig je de elektrische spanning, dan verandert de structuur in de dubbellaag ook. De Gouy-Chapmantheorie beschrijft deze structuur.

Althans, dat is de bedoeling. Marc Koper, hoogleraar katalyse en elektrochemie aan de Universiteit Leiden, liet zien dat de structuur die de wet beschrijft, niet overeenkomt met de werkelijkheid voor een platina elektrode. Samen met zijn Leidse collega’s Katharina Doblhoff-Dier en Kasinath Ojha maakte hij een update van de Gouy-Chapmantheorie; ze publiceerden hun werk eind januari in tijdschrift PNAS.