In München is een manier bedacht om met blauw licht de insuline-afgifte door de alvleesklier te regelen. Patiënten met diabetes type 2 kunnen zo hun bloedsuikerspiegel beter instellen, suggereert een publicatie in Nature Communications.

Die vorm van diabetes, mede veroorzaakt door achterblijvende insulineproductie, wordt al langer behandeld met sulfonylureumverbindingen. Die verstoren de werking van de kaliumkanalen in de wanden van bètacellen in de alvleesklier. Om het gebrek aan positieve lading te compenseren zetten die cellen dan hun calciumkanalen open, en de extra calciumionen zetten een signaalroute in werking die via-via de insulineproductie kunstmatig verhoogt.

Probleem is alleen dat je de sulfonylureumdosering moeilijk kunt regelen: gebruik iets te veel en je bloedsuiker wordt te laag zonder dat je daarop dat moment veel aan kunt doen..

Dirk Trauner en collega’s van de Ludwig-Maximilians-Universität hebben daarom een lichtgevoelige sulfonylureumverbinding gesynthetiseerd. JB253, een variatie op glimepiride met een toegevoegde azobenzeengroep, kent een cis- en een transvorm. Alleen die eerste werkt op de kaliumkanalen in.

Bij de menselijke lichaamstemperatuur is de onwerkzame transvorm het meest stabiel. Maar belicht je hem met blauw licht (ongeveer 460 nm) dan krijg je tijdelijk de werkzame cis-vorm. In vitro, met een kweekje van bètacellen, schijnt het prima te werken.

Bij mensen werkt het waarschijnlijk niet omdat blauw licht niet diep genoeg door de huid dringt om überhaupt van buiten af de alvleesklier te bereiken. De auteurs studeren nog op andere manieren om het licht daar te krijgen, en op verbindingen die reageren op licht met een langere golflengte.

Uiteindelijk dromen ze er van om patiënten eenmaal daags een pil met een overdosis sulfonylureum te kunnen voorschrijven, met de instructie indien nodig éventjes een lamp op de buik te zetten.

bron: Ludwig-Maximilians-Universität