Geef het volgende Marsvoertuigje een lidar-instrument mee, en het kan sporen van leven onderzoeken zonder er helemaal naar toe te hoeven rijden. Dat stelt althans Branimir Blagojevic, een onderzoeker van Nasa’s Goddard Space Flight Center.

Zojuist presenteerde hij een eerste prototype van zijn Bio-Indicator Lidar Instrument (BILI), dat hij aanprijst als ‘a rover’s sense of smell’.

Lidar staat voor light imaging, detection and ranging. Het is zoiets als radar met laserlicht in plaats van radiogolven. Net als radar dient lidar primair om afstanden te bepalen en zo objecten in kaart te brengen; vanwege het verschil in golflengte is het bereik een stuk kleiner maar de resolutie navenant groter. Vandaar dat lidar onder meer wordt gebruikt voor onderzoek naar aerosolen in de atmosfeer.

Maar anders dan radiogolven heeft laserlicht nogal wat effect op de moleculen die het tegenkomt. Een recente Nasa-variant gebruikt infraroodlasers om CO₂ zichtbaar te maken. En met uv-lasers kun je fluorescentie opwekken in organische moleculen, die zo hun aanwezigheid verraden. Eerder is al bedacht dat je zo antraxsporen en andere vormen van biologische oorlogvoering kunt laten oplichten, en Blagojevics idee om er mee te zoeken naar buitenaards leven is eigenlijk een logische vervolgstap.

Hij wil de lidar bovenin de mast van een Marsrover monteren. Van daar uit kun je vanuit een centraal punt het planeetoppervlak scannen op verdachte stofpluimen. Zie je er een, dat stel je met de lidar vast of er organisch materiaal in zit. Zo ja, dan is het de moeite om er heen te rijden en met andere instrumenten een gedetailleerde chemische analyse te proberen.

Het bereik van de lidar bedraagt daarbij enkele honderden meters, voor de gemiddelde Marsrover een hele afstand. Bijkomend voordeel is dat je zeker weet dat je geen Aardse moleculen meet die per abuis zijn meegereisd. Bovendien is het een redelijk simpel instrument om mee te nemen.

Of het plan enige kans maakt, blijft voorlopig onduidelijk.

bron: Nasa