Fotoactiveerbare moleculen beginnen terrein te winnen binnen de farmacologie. Het zijn handige tools in de zoektocht naar nieuwe targets voor therapeutische interventie, maar ook de basis voor een innovatieve therapie bij kanker.

Vele bekende en nog te ontwikkelen medicijnen zou je zo kunnen aanpassen dat ze bij lichtbestraling ‘aan’ gaan en pas op dat moment biologisch actief worden. Zo kun je heel selectief en specifiek de plaats en tijd van biologische werking bepalen en daarmee vervelende bijwerkingen, waar bijvoorbeeld chemotherapie om bekend staat, vermijden.

Er bestaan twee typen lichtgevoelige verbindingen die als ‘lichtknopjes’ kunnen dienen: photocages en photoswitches. De eerste lijken op het oog het simpelst: je neemt een bioactief molecuul en zet daar een groep op die de werking ervan blokkeert, de zogenoemde cage. Bij photoswitches heb je daadwerkelijk het idee dat het ‘lichtknopjes’ zijn. Het betreft namelijk vaak lichtafhankelijke trans-cis-isomerie. Schijn je licht op dit soort isomeren dan ‘flipt’ het van de trans- naar de cis-vorm – en weer terug.