Een gat in de laboratoriummarkt transformeerde Kees de Rijke tot ondernemer.
‘Gebruikt, maar geen oude rommel.’ Zo omschrijft Kees de Rijke (61) de marktniche van zijn onderneming, LabMakelaar Benelux. Per jaar trekt hij, zoals hij het zelf noemt, vijf tot tien complete laboratoria leeg om zowel het instrumentarium als het meubilair tweedehands aan te bieden via een eigen online-marktplaats. Ook verhandelt hij magazijnvoorraden ‘van vorig jaar’, waar producenten zelf moeilijk meer van af komen. Na vijf jaar heeft hij zes mensen vast in dienst en moet hij regelmatig zzp’ers inhuren om pieken op te vangen. Deze zomer betrok hij een pand in Zevenhuizen met tweemaal zoveel vloeroppervlak als hij tot nu toe had.
Trots toont hij de stellingen vol voorraad, de schoonmaakruimte, de reparatiewerkplaats en de showroom met de pronkstukken: ‘Dit is van labs die er snel na de oprichting weer mee ophielden. Het meubilair komt van een bedrijf dat olie wilde maken uit biomassa en stopte toen de olieprijs kelderde.’ Blij is hij ook met de indrukwekkende inbraakbeveiliging, geïnstalleerd door een vorige huurder die in sigaretten en telefoons deed: ‘Dat maakt het pand zeer aantrekkelijk voor het in consignatie geven van kostbare apparatuur.
Geen baas meer
In 1978 behoorde De Rijke tot de eerste lichting die de nieuwe hbo-opleiding analytische chemie in Goes afrondde. Daarna kon hij kiezen uit drie banen: in Leiden, in Amsterdam en vlakbij in Middelburg, bij Chrompack dat toen een grote naam was in de gaschromatografie en HPLC. ‘Ik heb later wel eens lezingen gehouden over wat je allemaal kunt doen met deze opleiding’, vertelt hij - en in zijn geval werd dat dus accountmanagement.
Een kwart eeuw werkte hij voor Chrompack en later Pharmacia LKB, tot hij ineens boventallig werd. ‘Toen ging ik me afvragen: wil ik nog wel voor een baas werken? Ik zag in labs heel veel apparatuur werkloos staan en ik dacht: daar moet handel in zijn. Dus besloot ik voor mezelf te beginnen in de tweedehandsbusiness. Het was wel een risico: vier studerende kinderen en geen zekerheid meer van een vaste job. Maar het stond als een paal boven water dat ik mijn passie wilde volgen, en mijn vrouw en kinderen steunden me.’
‘Je gunt elkaar dingen’
De eerste jaren werkte hij vanuit huis maar hij voelde dat er meer in zat. Hij schreef een businessplan, regelde financiering, en in 2011 betrok hij een echt bedrijfspand in Nieuwerkerk. ‘Al na een half jaar was het te klein en moesten we ook het pand aan de overkant huren, plus drie loodsen van Defensie bij Lopik. Maar dat was tijdelijk en ik had liever alles op één plek, en toen liep ik hier tegenaan.’
Kritisch blijven
Volgens De Rijke is de groei er nog lang niet uit. Veel van wat hij inkoopt is zó weg. Er zijn wel concurrenten maar die hebben elk hun eigen specialismes en verwijzen klanten regelmatig naar elkaar door: ‘Je gunt elkaar dingen, dat werkt gewoon zo.’
En er is genoeg aanbod om kritisch te kunnen inkopen. ‘Anders blijf je zitten met verouderde, onverkoopbare apparatuur.’ Al weet je het nooit: ooit wilde hij na jaren een HPLC weggooien, en juist toen meldde zich een wetenschapper die aan dat type gehecht was…
Bijpraten met Kees de Rijke kan van 4 tot en met 7 oktober op de WOTS-beurs in Utrecht, of via www.labmakelaar.com
Nog geen opmerkingen