Goed onderwijsbeleid focust zowel op de kennis die nodig is voor een veranderende wereld, als op de netwerken creëren die nodig zijn om die verandering voor elkaar te krijgen. Dat stelt prof. Alan Daly, van de University of California in San Diego, op de blog cmrubinworld.com.

Volgens hem is de sector ‘gebalkaniseerd’ en zijn onderwijsinstellingen, onderwijsdeskundigen en beleidsmakers onderling geïsoleerd geraakt. Maar in zijn ogen is educatie in de eerste plaats een sociaal proces, waarbij groei, leer- en veranderingsprocessen het resultaat zijn van menselijke interactie. Deelnemers aan dat proces zouden een vorm van ‘sociaal kapitaal’ moeten opbouwen door samen te werken en zaken te delen.

Daly maakt deel uit van een denktank van onderwijsdeskundigen die Cathy Rubin bijeenbracht onder het motto ‘Global Search for Education’ om na te denken over toekomstbestendig onderwijs. Ze komen eigenlijk allemaal tot de conclusie dat je het niet redt met sleutelen aan het curriculum, maar dat het complete onderwijssysteem op de schop moet.

Dat gaat van erkennen dat kinderen steeds minder vaak uit een gezin met een papa en een mama komen, via de noodzaak om de duurzaamheidsdoelstelingen van de VN in acht te nemen, tot levenslang leren om jobsolescence te voorkomen.

Het meest tekenend is misschien wel de recente aandacht voor een documentaire over middelbare scholen aan de Amerikaanse oostkust, die leerlingen nadrukkelijk stimuleren om voor zichzelf te denken.