In september haalde Romana Schirhagl een ERC starting grant binnen. Maar zij wachtte niet tot het grote geld binnenkwam. Vorig jaar startte zij een crowdfundingsactie.
Bij RUG-onderzoeker Romana Schirhagl (32) draait het uiteindelijk allemaal om onderzoek. Zij focust daarbij op de momenten waarin cellen stress ervaren. ‘Ik ontwikkel een tool om vrije radicalen te visualiseren in kankercellen of bijvoorbeeld cellen die aan het verouderen zijn’, vertelt Schirhagl. Maar zonder geld natuurlijk geen mankracht en geen instrumentatie.
‘Niet dat ik vorig jaar helemaal zonder geld zat, maar het Rosalind Franklin Fellowship waarmee ik hier in Groningen in 2014 startte, begon wel op te raken’, vervolgt de van origine Oostenrijkse chemicus. Het heeft volgens haar ook iets te maken met een zekere mate van gokken in je planning. ‘Je rekent op een gegeven moment op meer grants om verder te kunnen bouwen aan je onderzoek.’
Nanodiamanten
De dip in inkomsten deed Schirhagl vorig jaar besluiten een crowfundingsactie te starten via het Ubbo Emmius Fonds van de RUG. ‘Dat gebeurde parallel met een aantal grant-aanvragen. Met crowdfunding kun je geen grote hoeveelheid geld binnenhalen, maar er zijn wel andere voordelen.’ Ze noemt de belangrijkste drie: ‘Je leert je onderzoek over te brengen aan een bredere groep dan je directe vakgenoten, daarmee maakt een algemener publiek kennis met je werk én bovenal is het leuk om te doen.’
‘Dergelijke outreach staat ook in goed daglicht bij EU-financiers. Funding is politiek’, zegt Schirhagl. ‘Door onze crowdfundingsactie, waarmee we ruim € 20.000 ophaalden, kreeg ik meer verzoeken van studenten en onderzoeksinstituten om samen te werken.’
‘Het is een mooie ingang om in gesprek te raken’
Een voorbeeld is het Nederlands Kanker Instituut (NKI). ‘Ik ben daar uitgenodigd om een lezing te geven over mijn werk. Via de literatuur was het NKI mij niet op het spoor gekomen. Hoewel mijn werk nog lang niet bij een uiteindelijke toepassing is, is dit wel een mooie ingang om in gesprek te raken.’
Vrije radicalen volgen is geen gemakkelijke klus. ‘Er is nog geen goede probe. They are too small and too radical.’ Maar Schirhagl heeft wel degelijk een goed begin in handen: nanodiamanten. ‘De techniek komt uit het kwantumdefectveld. Ik ken die vanuit mijn postdoctijd bij het ETH in Zürich. Het verschil is dat ik haar nu inzet in een biologische omgeving.’ Het idee erachter is dat diamanten de magnetische resonantie afkomstig van radicalen omzetten in een optisch signaal, dat zich preciezer laat vastleggen.
Schirhagl benadrukt dat de brainpower niet alleen bij haar vandaan komt. ‘De ERC-grant is weliswaar persoonlijk, maar die krijg je niet zonder goede preliminary data. Daarbij vertrouw ik volledig op mijn groep.’ Met die ‘extra’ € 1,5 miljoen op zak kan ze nu, zonder stress, verder bouwen. ‘We hebben inmiddels een proof of concept dat werkt met macrofagen, they ‘eat’ the diamonds. Alhoewel we daar de sensitiviteit nog wel moeten verhogen om iets biologisch relevants te kunnen zien. Gistcellen, met hun celwand, zijn de volgende uitdaging.’
Nog geen opmerkingen