Diallylsulfide is inderdaad verantwoordelijk voor de antibacteriële werking van knoflook. Met FTIR- en Ramanspectroscopie kun je prachtig volgen hoe met name het celmembraan er door wordt gedegradeerd, zo valt te lezen in Analytical Chemistry.

Dat diallylsulfide de werkzame stof was werd al veel langer vermoed, maar wat het precies met een microbe deed was nog onduidelijk.

De groep van Barbara Rasco (Washington State University) heeft het nu simpelweg uitgeprobeerd. Ze behandelden kweekjes van Listeria monocytogenes en Escherichia coli O157:H7 zowel met ruw knoflookextract als met losse componenten daaruit, en volgden met Fouriertransform-infraroodspectrometrie (FTIR) en Ramanspectroscopie hoe hierdoor de samenstelling van eiwitten, koolwaterstoffen, lipiden en nucleïnezuren veranderde.

Er kwam uit dat diallylsulfide inderdaad hetzelfde effect oplevert als pure knoflook, en dat vooral de lipiden in de celmembranen worden aangetast. Achteraf bleek die schade inderdaad goed zichtbaar onder de elektronenmicroscoop.

Het onderzoek wijst tevens uit dat diallylsulfide beter werkt bij kamertemperatuur dan in de koeling. De onderzoekers suggereren dat je het zou kunnen verwerken in voedselproducten, die dan niet meer zo snel bederven wanneer je ze te lang buiten de koelkast laat staan. De benodigde concentratie zou zò laag moeten zijn dat je het niet al te veel proeft.