Bodembacteriën merken het als eerste wanneer een dieper gelegen CO2-opslag lekt. En als ze daar toch zijn kunnen ze dat broeikasgas meteen omzetten in iets dat niet meer lekt, suggereert een groep Schotse en Noorse wetenschappers in het tijdschrift Trends in Biotechnology.

Ze stellen dat soorten, die in staat zijn CO₂ vast te leggen, meteen profiteren van zo’n lek. Die zullen dus in aantal toenemen ten koste van de rest. Als je een bodemmonster neemt en al het aanwezige DNA door de sequencer haalt, zul je dus meer fragmenten uit CO₂-verwerkende soorten vinden.

De kunst is die fragmenten als zodanig te herkennen. Je moet dan zoeken naar codes voor enzymen die karakteristiek zijn voor een CO₂-verwerkende metabole route. Van zulke routes zijn er tot nu toe zes bekend, drie aerobe en drie anaerobe, met alles bij elkaar dertien enzymen die voor CO₂-monitoring interessant zouden kunnen zijn.

De identificatie van die DNA-fragmenten zou een hoop rekenkracht vragen. Maar de auteurs gaan er van uit dat je die analyse maar een beperkt aantal keren hoeft te doen. Uit de resultaten kun je dan een relatief simpele DNA-vingerafdruk destilleren die specifiek is voor CO₂-verrijkte grond.

Misschien komt er zelfs uit dat je helemaal niet naar DNA hoeft te kijken, omdat je genoeg hebt aan de aanwezigheid van een paar karakteristieke bacteriegeslachten die je ook op andere manieren kunt detecteren.

De volgende stap zou zijn dat je de bodembacteriepopulatie actief gaat beïnvloeden. Je zou gemodificeerde soorten kunnen introduceren die de omzetting van gasvormig CO₂ in vast CaCO₃ versnellen zodat er niets meer kán lekken. En je zou zelfs gemodificeerde stammen kunnen introduceren in het CO₂-reservoir zelf, zodat ze daar het gas kunnen omzetten in nuttige chemische bouwstenen. Hoe je die vervolgens naar boven moet halen, staat er helaas niet bij.

De auteurs waarschuwen wel dat je zult moeten garanderen dat die gemodificeerde bacteriën zelf niet weglekken, en dat het ook niet handig is als er in plaats van CO₂ straks ineens een veel sterker broeikasgas zoals CH₄ in de atmosfeer terecht komt.

bron: Cell Press