Vogelbekdierenmelk bevat een antimicrobieel eiwit met structuurelementen die niet eerder in de natuur zijn aangetroffen. Dat melden Australische onderzoekers die de 3D-structuur van dat eiwit voor het eerst in kaart hebben gebracht.

Die antimicrobiële werking van monotreme lactation protein (MLP) heeft hoogstwaarschijnlijk te maken met het feit dat vogelbekdieren geen tepels hebben. De jongen dienen de melk op te likken van de buik van de moeder, wat de bacteriële kwaliteit uiteraard niet ten goede komt. En dat terwijl die jongen, als ze net uit het ei zijn, nog niet beschikken over een echt goed ontwikkeld immuunsysteem.

In Acta Crystallographica F tekenen Tom Peat en collega’s van onderzoeksinstituut CSIRO er wel bij aan dat het MLP-gehalte van de melk ongebruikelijk hoog is voor een antimicrobieel eiwit. Ze kunnen niet uitsluiten dat het een tweede functie heeft bij de ontwikkeling van de jongen. Maar het kan ook zijn dat het werkingsmechanisme als antibiotium afwijkt van wat we gewend zijn.

De 3D-structuur wijkt zéker af. De onderzoekers wisten 10 mg MLP in handen te krijgen door de genetische code te monteren in een FreeStyle 293-laboratoriumcelkweekje. Het 345 aminozuren tellende eiwit bleek gemakkelijk uit te kristalliseren, zodat de structuur was op te helderen met röntgendiffractie.

Die structuur bestaat voornamelijk uit twaalf helices, in een rangschikking die nooit eerder is gezien. Er zitten vouwen in die ook nog niet eerder zijn beschreven.

De onderzoekers worden steeds benieuwder naar de eiwitten die ze gaan aantreffen in het vogelbekdier zelf. Als ze daar aan kunnen komen, natuurlijk.

bron: Acta Crystallographica F