De zoektocht naar efficiënte manieren om CO₂ in te zetten als grondstof is overal ter wereld in volle gang. Zo ook aan de Universiteit Gent waar Michiel Van Cauwelaert zich als doctoraatstudent over dit vraagstuk buigt. In de onderzoeksgroep van Kevin Van Geem concentreert hij zich op de materialen die nodig zijn om de chemische redoxkringen in het zogeheten super-dry reforming (SDR) proces, waarbij je vrijkomend CO₂ afvangt en laat reageren met een reductans tot CO, optimaal te laten verlopen. ‘Dit is in eerste instantie vooral relevant voor processen waarbij veel CO₂ vrijkomt, zoals de staalproductie’, legt Van Cauwelaert uit. ‘Mijn onderzoek richt zich op de zuurstofhoudende materialen die je nodig hebt voor de verschillende stappen. Dat zijn in ons geval onder meer ijzeroxiden en magnesium-aluminaatverbindingen, maar daar valt met het oog op stabiliteit nog veel te verbeteren.’  

Tastbare activiteiten 

Hij richt zijn blik daarom met behulp van computationele methoden ook op de tweede generatie materialen, zoals perovskieten. ‘Daarbij is het belangrijk om wel meteen mee te nemen dat die materialen ook op grote schaal inzetbaar moeten zijn, anders heb je er niets aan.’ En Van Cauwelaert wil zich juist graag inzetten voor zaken waar je wél iets aan hebt. Niet alleen op de lange termijn, zoals in de wetenschap, maar ook heel concreet met tastbare activiteiten die nú een verschil maken. Dat pakt hij nogal serieus aan als president van Humasol, een non-profit organisatie die studenten inzet voor duurzame projecten in de Global South.  

‘We willen niet langer alles vanuit hier bepalen en regelen’

Michiel Van Cauwelaert

Zonnepanelen 

Humasol begon 15 jaar geleden met een groepje Belgische studenten dat in Argentinië een zonneboiler ging installeren. Het viel hen op dat er voor studenten van ingenieursopleidingen nauwelijks van dit soort extracurriculaire projecten waren. Dat ene project vormde de opmaat naar een professionele organisatie waar tientallen studenten aan de slag gaan om ergens in het globale zuiden de handen uit de mouwen te steken. De projecten worden aangedragen door Belgische vzw’s, verenigingen zonder winstoogmerk. ‘Dat zijn vaak kleine organisaties die een project hebben lopen en nu technische ondersteuning nodig hebben.’ Bijvoorbeeld de installatie van zonnepanelen op een schoolgebouw of toegepast onderzoek naar het gebruik van plastic afval om nieuwe bouwmaterialen te maken. ‘De projecten moeten ook echt op de langere termijn duurzame impact hebben in sociaal-economisch opzicht.’  

Dekoloniseren 

Dat laatste wil Van Cauwelaert nog meer gaan verankeren door de strategie van Humasol te verleggen. ‘We willen meer rechtstreeks gaan samenwerken met partners op locatie in plaats van via een Belgische organisatie. Dat komt ook voort uit de behoefte om dit soort activiteiten te dekoloniseren. Zolang je alles vanuit hier bepaalt en regelt, blijft er een machtsverhouding in stand en dat willen we niet. We zijn nu al drie projecten aan het opzetten met partners, waaronder studenten, in Oeganda en Vietnam. Daarnaast willen we meer inzetten op innovatieve technologieën. Nu is vaak datgene wat wij brengen al aanwezig, dus we zoeken naar datgene wat wij extra kunnen bieden.’ Uiteindelijk moet dit leiden tot zelfstandig opererende Humasol-afdelingen in de partnerlanden. ‘Dan dragen we echt meer bij aan sociale rechtvaardigheid.’