Behandel muizen met een medicijn dat de genexpressie beïnvloedt, en de symptomen van de ziekte van Huntington verminderen. Óók bij de nakomelingen van de behandelde dieren. Dit blijkt uit een onderzoek van The Scripps Research Institute dat onlangs verscheen in het tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences.

Door een methylgroep aan het DNA vast te maken, kun je de genexpressie onderdrukken. Hongersnood en stress staan erom bekend via deze epigenetische veranderingen gezondheidsproblemen bij nakomelingen te veroorzaken. Dit bracht onderzoekers van The Scripps Research Institute op het idee om een epigenetische therapie te ontwikkelen die voordelig is voor het nageslacht van patiënten met de ziekte van Huntington.

In een eerdere studie toonden de onderzoekers aan dat de histon deacetylase remmer HDACi 4b zowel de symptomen van huntington vermindert als de start van openbaring van de ziekte vertraagt. Uit de nieuwe studie blijkt dat HDACi 4b de expressie DNA methylatiegenen verandert in hersen- en spierweefselsamples van muizen. Ook kwam naar voren dat HDACi 4b in humane fibroblasten van patiënten met de ziekte van Huntingon voornamelijk de DNA methylatie op het Y-chromosoom laat toenemen.

Om uit te zoeken wat voor effect dit heeft op de nakomelingen van de muizen dienden de onderzoekers HDACi 4b toe aan een groep mannelijke muizen met het menselijke huntingtonziekte gen. Een andere groep vergelijkbare muizen werd niet blootgesteld aan de stof. Na een maand behandeling werden de dieren in fok gezet.

De mannelijke nakomelingen van de met HDACi 4b behandelde muizen lieten een vertraagde start in openbaring van de ziekte zien en een vermindering van motorische en cognitieve symptomen (verbeterde balans, snelheid en geheugen). De behandeling had geen effect op de vrouwelijke nakomelingen.

De onderzoekers willen verder uitzoeken of de effecten van andere histon deacetylase remmers op vrouwelijke nakomelingen overgegeven kunnen worden, en of de voordelige effecten in kleinkinderen en achterkleinkinderen behouden blijven. Daarnaast zijn de wetenschappers benieuwd naar de effecten van andere types histon deacetylaseremmers die al zijn goedgekeurd voor de behandeling van bepaalde kankers en bipolaire stoornissen. Veel van deze patiënten hebben kinderen. Een grote vraag is of deze behandeling deze nakomelingen mogelijk beïnvloedt.