Zojuist is de eerste labmuis gepresenteerd die zich lijkt te lenen voor onderzoek naar Zika-infecties. Kwestie van een gen voor een interferonreceptor uitschakelen, meldt het tijdschrift Cell Host & Microbe.

Normaal gesproken zijn muizen niet geschikt voor Zika-onderzoek omdat ze niet merkbaar ziek worden van een infectie met dat virus, en zeker niet van de menselijke variant. Vandaar dat Michael Diamond en collega’s de vatbaarheid probeerden te verhogen door het immuunsysteem van hun muizen te saboteren.

Als doelwit kozen ze het interferon-signaalsysteem. Ze schakelden successievelijk verschillende genen uit die daarmee te maken hebben. Het bleek te lukken door de interferon-productiegenen Irf3, Irf5 en Irf7 alledrie tegelijk uit te schakelen. Maar het kan ook via één gen: Ifnar1, dat codeert voor een membraaneiwit dat dient als receptor voor interferon. Schakel je beide kopieën van dit gen uit, dan overleeft de muis in kwestie een injectie met het Zika-virus niet.

Het bewijst in elk geval dat dat interferonsignaal een belangrijke rol speelt bij Zika-infecties. En de onderzoekers konden ook goed zien dat het virus zich bij muizen ophoopt in de hersenen en het ruggenmerg en daar leidt tot neurologische aandoeningen. Dat vergroot de kans dat deze ‘muismodellen’ representatief zijn voor wat dat virus bij mensen doet.

De hoogste virusconcentratie werd trouwens aangetroffen in de testikels, wat dan weer mooi overeenkomt met de berichten dat Zika seksueel overdraagbaar is.

bron: Washington University School of Medicine