Garneer een DNA-streng met twee moleculen, en als hij daarna kromtrekt weet je dat die twee met elkaar reageren. Kort samengevat is dat het principe van de ‘DNA nanoswitches’ waarmee Harvard-onderzoekers een revolutie willen bewerkstellingen in de biomedische research.

Waarbij de revolutie zit in een drastische kostenreductie. DNA-ketens zijn tegenwoordig heel goedkoop te ontwerpen en te synthetiseren. En het verschil tussen een gewone dubbele helix en eentje met een gesloten lus is met gelelektroforese, een standaardtechniek in de meeste labs, heel eenvoudig zichtbaar te maken. Daarbij kun je niet alleen zien dát er iets reageert maar ook wat de verhouding is tussen open en gesloten lussen, een indicatie voor de stabiliteit van de onderzochte binding.

In het februarinumer van Nature Methods leggen promovendus Mounir Kouissa en zijn begeleider Wesley Wong, beiden verbonden aan het Wyss Institute for Biologically Inspired Engineering, precies uit hoe hun ‘lab op een molecuul’ werkt. Ze hebben er al tien verschillende interacties mee weten te karakteriseren, waaronder eentje waar vier verschillende moleculen bij betrokken waren.

Bovendien hebben ze er een serie video’s over gemaakt die online staan op de website van het instituut, en delen ze gratis ‘startsets’ uit aan collega’s die het zelf een keer willen proberen.

Volgens Kouissa zijn de ingrediënten zelfs goedkoop genoeg om te denken aan proefjes in de klas.

bron: Wyss Institute