Dr. Renée van Amerongen (UvA) over de (on)mogelijkheden van CRISPR-Cas.
CRISPR-Cas heeft de afgelopen jaren een revolutie teweeggebracht en heeft daarom in oktober 2020 de Nobelprijs voor de Scheikunde gewonnen. Deze techniek maakt het mogelijk om heel gericht te knippen en plakken in DNA. Maar hoe gaat dit nou precies in z’n werk? Wat kunnen we er eigenlijk mee? En welke gevolgen heeft deze genetische techniek vanuit ethisch perspectief voor mens en maatschappij?
Wageningse onderzoekers beschrijven in Science hoe Type III CRISPR-Cas-systemen een hele cascade aan reacties activeren waardoor een geïnfecteerde bacterie sterft, maar de rest van de kolonie overleeft. ‘Je zou het een altruïstische daad kunnen noemen.’
Muteer je een bepaald deel in het genoom van de blauwekaasschimmel, dan krijgt blauwe kaas een ander kleurtje dan het traditionele blauw.
Kunnen we planten laten samenleven met bacteriën die stikstof uit de lucht vastleggen, dan zou dat een oplossing zijn voor het kunstmestprobleem.
In De Vitaminepioniers reconstrueert Rob van den Berg de ontdekking van vitamines en de strijd die daarmee gepaard ging.
Surprisingly little is known about the molecular basis of our sense of touch. A newly discovered ion channel fills in the picture.
Stephan Hacker zoekt met moleculen naar zwakke plekken bij resistente bacteriën, zodat we nieuwe antibiotica kunnen ontwikkelen.
Nog geen opmerkingen