1,2,3,4-thiatriazol-5-thiolaat is het ideale ligand om een suspensie van cadmiumselenide-nanokristallen te stabiliseren. Met die suspensie als coating kun je goedkope zonnecellen printen, stellen Richard Brutchey en David Webber (University of Southern California) in het tijdschrift Dalton Transactions.

Over zulke ‘zonnecellen-inkt’ wordt al langer nagedacht. Het idee is dat je op elk gewenst oppervlak een zonnepaneel zou moeten kunnen printen. Het probleem is echter dat je de (halfgeleidende) nanokristallen die het eigenlijke werk doen, moet coaten omdat ze anders in de inkt gaan klonteren. Maar als die coating de kristallen elektrisch van elkaar isoleert, werkt de zonnecel ook niet meer.

Brutchey en Webber denken nu de oplossing te hebben. 1,2,3,4-thiatriazol-5-thiolaat (afgekort TTT^-) is ook geen goede geleider. Maar als je het verhit tot 100 graden Celsius, valt het vanzelf uit elkaar waarbij je thiocyanaat (SCN^-) overhoudt. En thiocyanaat vergemakkelijkt wèl de overdracht van elektronen tussen de nanokristallen.

Het nadeel van thiocyanaat is dat het stukken slechter presteert als colloïdale stabilisator. De truc is uiteraard om de suspensie pas te verhitten nadat je er een oppervlak mee hebt gecoat. In de resulterende dunne film komen de nanokristallen toch niet meer van hun plek, dus de stabiliteit doet er niet meer zo toe.

Bijkomend voordeel van 1,2,3,4-thiatriazol-5-thiolaat is dat je het gemakkelijk in de vloeistoffase kunt synthetiseren uit CS₂ en NaN₃. Volgns de auteurs moet je vaste TTT^--zouten overigens zien te vermijden vanwege explosiegevaar.

bron: University of Southern California