Fotokatalytische verf die luchtvervuiling afbreekt, produceert daarbij nieuwe luchtvervuiling. Je kunt maar beter uitkijken of het middel niet erger is dan de kwaal, schrijven Franse en Chinese onderzoekers in het tijdschrift Environmental Science: Nano.

Zulke verf bevat gewoonlijk titaandioxidedeeltjes. In micrometerformaat werken die als wit pigment, maar wanneer je ze verkleint tot nanodeeltjes gaan ze werken als fotokatalysator. In combinatie met uv-licht katalyseren ze de omzetting van water en zuurstof uit de lucht in allerlei agressieve radicalen. Die oxideren vervolgens zo’n beetje alle organische moleculen die op de verflaag landen.

Probleem is alleen dat de verflaag zelf er eveneens door wordt aangetast. Het bindmiddel daarvan bevat immers óók organische moleculen.

Sasho Gligorovski en collega’s hebben nu voor het eerst gemeten hoe ernstig dat effect is, door met proton transfer reaction-time-of-flightmassaspectrometrie (PTR-ToF-MS) langdurig de emissie van vluchtige organische stoffen uit zo’n verflaag te volgen. Dat viel tegen: er komen stoffen uit als methanol, aceetaldehyde, mierenzuur en formaldehyde. Die eerste drie vallen wel mee maar de laatste is kankerverwekkend omdat hij DNA aantast.

Naarm,ate de verflaag ouder wordt verminderen de emissies, kennelijk doordat het bindmiddel opraakt. Maar als dat bindmiddel verdwijnt, komen de titaandioxide-nanodeeltjes los. En laat het Europese chemicaliënagentschap ECHA nou net deze zomer hebben vastgesteld dat de kans, dat titaandioxidedeeltjes kankerverwekkend zijn bij inademing, groot genoeg is om een toepasselijke ambtelijke molen in werking te stellen.

Of het middel daadwerkelijk erger is dan de kwaal, zal sterk afhangen van de hoeveelheid organische moleculen die zo’n verflaag gedurende zijn leven uit de lucht weet te halen. En daarbij helpt het niet dat er grote twijfels zijn aan de effectiviteit van zulke verf, die overigens nog in een experimenteel stadium verkeert.

Het geeft in elk geval aan op welke punten dit soort verf een optimalisatieslag verdient.

bron: Royal Society of Chemistry