Fosforylering van tau-eiwitten werkt de ziekte van Alzheimer in eerste instantie juist tegen, in plaats van in de hand. Het verantwoordelijke enzym werkt bij muizen geheugenverlies tegen, schrijven Australische onderzoekers in Science.

Het zou betekenen dat de wetenschap tot nu toe op het verkeerde spoor zat wat de functie van tau betreft.

Tot nu toe werd algemeen aangenomen dat die fosforylering, waarbij fosfaatgroepen worden gehecht aan bepaalde aminozuurbouwstenen, de toxiciteit van amyloïde β verhoogt. Omgekeerd zou dat amyloïde bèta voor die fosforylering zorgen: beide effecten versterken elkaar dus

Maar Lars Ittner, zijn broer Arne en collega’s van de University of New South Wales vermoeden nu dat die fosforylering in het begin juist een beschermingsmechanisme is. In elk geval wanneer ze wordt uitgevoerd door een specifiek kinase-enzym genaamd p38γ, dat met name de threoninebouwsteen op plaats 205 in de eiwitketen van tau fosforyleert. Bij alzheimermuizen wordt de schade aan het geheugen groter wanneer je de productie van dit eiwit onderdrukt, en juist kleiner wanneer je de activiteit van p38γ kunstmatig versterkt.

Eerder was nooit goed naar de werking van p38γ gekeken. Wel naar die van de verwante kinases p38α en p38β, die tau fosforyleren op andere plekken en daardoor alzheimer inderdaad verergeren. Voor een vierde, eveneens minder goed onderzochte versie, p38δ, blijkt dat trouwens ook te gelden.

De onderzoekers hebben tevens vastgesteld dat de productie van p38γ zowel bij die muizen als bij mensen afneemt naarmate ze ouder worden. Dat zou dus kunnen kloppen.

bron: University of New South Wales